चंद्रहास

रातराणी, मोगरा, आणि होता गंध निशिगंधाचा
आठवतो परी मजला तो स्पर्श चंद्रहासाचा

दुपार उलटली नुरला हवेतला मुळी दाह
मंद मंद आणित असे वात संध्याकाळ

केवळ दोन कळ्या आज असती वेलावरती
इवली पाने त्यांस अपुल्या कडेवरी खेळवती

दिनकरा देउनि निरोप तयार अधीरश्या झाल्या
पऱ्या गोजिऱ्या लगबग तयांची चंद्राच्या स्वागता

अंधारा पळवून लावाया पेटविले मिणमिणते दिवे
कुठून मिळवले अत्तर तयांनी कसा केवडा घमघमे

झाली अधीर सायंकाल कराया साजरा मग उत्सव
नाजूक हसू उमटले जेव्हा लागली साजणाची चाहूल

रेशमी तलम मेघांचा पडदा दूर त्यास सारून
अवतरले आकाशी मग राजे शशीशेखर

खुलल्या कळ्या चंद्रहासाच्या होऊन लाजेने चूर
धवल नितळ कांती तयांची खुले रजनीच्या कुशीत

आणि बघता बघता फुलली फुले ती चंद्रहासाची दोन
नाचते स्रुष्टी अन नभी नक्षत्रे पसरला चहूकडे उल्हास

रातराणी, मोगरा, आणि होता गंध निशिगंधाचा
आठवतो परी मजला तो स्पर्श चंद्रहासाचा ...