सानिया

सानिय मिर्झाचं नाव (की नावापेक्षा फोटो?) सध्या फारचं गाजतंय. वयाच्या अवघ्या अठराव्या वर्षी तिनं स्वत:भोवती प्रसिद्धीचं प्रचंड मोठं वलय तयार केलंय. आजच्या द्रुतगती जगातल्या media चा तिच्या या यशात बराच वाटा आहे. क्रिकेट ज्या देशात राष्ट्रीय खेळापेक्षा कितीतरी पटींनी जास्त लोकप्रियता मिळवतो, त्या देशाला टेनिसकडे वळवणारी ही सम्राद्नी.

अथक परिश्रम, जन्मजात कौशल्य आणि अविजित आत्मविश्वास यांच्या जोरावर जरी तिनं हे यश मिळवलेलं असलं, तरी केवळ media मुळे ते तिनं एका रात्रीत मिळवल्यासारखं वाटतंय. आंतरराष्ट्रीय स्तरावर कुठल्याही खेळात यश मिळवणं अत्यंत कौतुकास्पद आहे. वरवर पाहता मात्र ही कामगिरी अल्पायुषी ठरते की काय अशी शंका आल्यावाचून राहत नाही.

खेळातलं यशापयशाचं चक्र अटळ आहे. पण प्रसिद्धीच्या शिखरावर असताना येणार अपयश उद्ध्वस्त करणारं ठरू शकतं एका विख्यात खेळाडूचं एक वाक्य आठवतं, " यशस्वी झाल्यानंतर माझ्या चाहत्यांच्या अपेक्षांचा मला डोंगर न वाटता तो माझ्यासाठी स्फूर्तीदाता ठरला!"

अशा लहान वयात यश मिळवणं ही एक achievement तर आहेच; परंतु त्यापेक्षाही भविष्यात तितक्याच ताकदीनं perform करण्यासाठी आव्हानही आहे. हूरळून न जाता हुरूप घेऊन सतत focused राहणं यातचं खरं खिलाडूपण.

आजच्या professional जगाअत या गोष्टींची तिला स्वत:ला जाणीव असणारच - किंवा कोणीतरी तिला योग्य प्रकारे ही जाणीव करून देइलच. मात्र आज तरी ती तिच्या खेळापेक्षा कोर्टाबाहेरील उपक्रमांमुळे गाजते आहे.

सानिया हे मात्र एक प्रतीक आहे - एक उदाहरण - झटपट प्रसिद्धी मिळाली असं वाटायला लावणारं. काळ्या चष्म्याआड आणि झकपक कपड्यांमागे मात्र एक उच्च दर्जाचा खेळाडू आहे हे विसरायला लावणारं!

घेणाऱ्याने उत्तम तेचि घ्यावे या न्यायाने आपण मात्र तिच्या खेळातले spirit, नजाकत घ्यावी, आणि बाकीच्या दाखवायच्या गोष्टी कशा करू नयेत ते शिकावं!