विंदांना ज्ञानपीठ

विंदांना यावर्षीचा ज्ञानपीठ पुरस्कार जाहिर झाला आहे!

"स्वप्नात पाहिला राणीचा बाग
हत्तीच्या पाठिवर खेळतो नाग" , आणि

"एक झुरळ रेडिओत गेले
गवई होउन बाहेर आले"

सारख्या मुलांच्या कवितांपासून ते "माझ्या मना बन दगड", "देणाऱ्याने देत जावे-घेणाऱ्याने घेत जावे" अशा कितीतरी कविता झटकन समोर येतात.

"तेच ते" ही माझी आवडती कवित पुढे लिहितो आहे-

सकाळपासून रात्रीपर्यंत तेच ते। तेच ते
माकडाछाप दंतमंजन
तोच चहा तेच रंजन
तीच गाणी तेच तराणे
तेच मूर्ख तेच शहाणे
सकाळपासून रात्रीपर्यंत तेच ते। तेच ते

खानावळीही बदलून पाहिल्या
कारण जीभ बदलणे शक्य नव्हतं
काकूपासून ताजमहाल
सगळीकडे सारखेच हाल
नरम मसाला गरम मसाला
तोच तो भाजीपाला
तीच ती खवट चटणी
तेच ते आंबट सार
सुख थोडे दुःख फार

संसाराच्या वडावर स्वप्नांची वटवाघुळे
त्या स्वप्नांचे शिल्पकार
कवी थोडे कवडे फार
पडद्यावरच्या भूतचेष्टा
शिळा शोक बुळा बोध
नऊ धागे एक रंग
व्याभिचाराचे सारे ढंग
पुन्हा पुन्हा तेच भोग
आसक्तिचा तोच रोग
तेच मंदिर तीच मूर्ती
तीच फुले तीच स्फूर्ती
तेच ओठ तेच डोळे
तेच मुरके तेच चाळे
तोच पलंग तीच नारी
सतार नव्हे एकतारी

करीन म्हटले आत्महत्त्या
रोमियोची आत्महत्त्या
दधीचीची आत्महत्त्या
आत्महत्याही तीच ती
आत्मा ही तोच तो
हत्त्याही तीच ती
कारण जीवनही तेच ते
आणि मरणही तेच ते.